امروز داشتم به نوار نوای استاد شجریان گوش میدادم . بعد از چند ماه . هر جور می خوام لذتم رو شرح بدم ، می بینم که کلمات کمی برای این کار وجود دارد .

چرا جوان های ما نمی فهمند که موسیقی مورد علاقه شون هیچی نیست جز یک مشت چرند و خزعبل . البته بیشتر که فکر می کنم می بینم بیچاره ها تقصیری ندارند چون از بچگی این جور چیز ها خورد شون داده شده .

در این زمانه که دی جی های گوناگونی به وفور یافت می شوند ، چه بر سر موسیقی اصیل خواهد آمد ؟ ( منظور از موسیقی اصیل موسیقیی است که دارای محتوا باشد ، حتی اگر راک و پاپ و متال باشد )

خودتان بنشینید و مقایسه کنید . این روز ها از هر ماشینی که از کنارتان می گذرد صدای چندش آور بنیامین و دی جی آرش و دی جی اصغر و دی جی اکبر به گوش می رسد . به نظر شما این موسیقی از چه لحاظی ارزش گوش دادن دارد ؟

شعر زیبا دارد ، که ندارد .

موسیقی قوی دارد ، که ندارد .

آدم درست درمانی اینها را خوانده که نخوانده است .

پس کدام جنبه این را می پسندند ؟ آیا پذیرش این موسیقی ها دلیلی به جز این دارد که سردمداران فرهنگی ما سطح سلیقه مردم را پایین آورده اند ؟

امروز جوامع غرب به شدت روی به موسیقی شرقی آورده اند . حال آنکه ما به سمت پوچ ترین انواع موسیقی کشیده شدیم .

 نوشته شده توسط طه ولی زاده در یکشنبه 85/5/29 و ساعت 2:45 عصر | نظرات دیگران()